گذری بر شخصيتی ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ ...
ﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺷﮑﺎﻧﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺗﯿﺴﻔﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ، ﺯﻣﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺷﺎﭘﻮﺭ ﯾﮑﻢ ﺁﯾﯿﻨﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ .
ﻣﺎﻧﯽ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﺧﺎﺹ ﻭ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮﺩ ، ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﯾﺎﻥ ﺁﻥ ﻋﺼﺮ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺟﺎﻣﻊ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺩﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﻮﺑﺪ ﺯﺭﺗﺸﺘﯽ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﯾﻨﯽ ﻭﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﺑﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩ ، ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﯾﮏ ﮐﺸﯿﺶ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﯾﻨﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺣﺘﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﻮﺩﺍ ﺭﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺑﺮ ﺑﻮﺩ، ﻣﺎﻧﯽ ﺩﺍﻧﺸﯽ ﺑﺎﻻ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﯼ ﺑﺲ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﺳﻮﻕ ﻣﯿﺪﺍﺩ .
ﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﭼﯿﺮﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻨﻈﺮﻩ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺑﻄﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻢ ﺟﺎ ﻧﻤﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ . ﻭ ﯾﺎ ﯾﮏ ﭘﺮﺩﻩ ﺳﻔﯿﺪ ﺭﻧﮓ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭﯼ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﯾﮏ ﺧﻂ ﺳﯿﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺦ ﺗﺎﺭ ﯾﺎ ﭘﻮﺩ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﻭ ﻇﺮﺍﻓﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻧﺦ ﺗﺎﺭ ﯾﺎ ﭘﻮﺩ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﻩ ﺟﺪﺍ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺧﻂ ﻣﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﺤﻮ ﻣﯿﺸﺪ . ﻣﺴﯿﺤﯿﺎﻥ ﻭﻏﺮﺑﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﻟﻘﺐ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮ ﯾﺎ ﭼﻬﺮﻩ ﮔﺮ ﻣﯿﺪﺍﺩﻧﺪ.
ﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮﺟﺎﻡ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﯽ ﺩﺍﺷﺖ، ﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺎﺗﻢ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ. ﻣﺎﻧﻮﯾﺎﻥ ( ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﻣﺎﻧﯽ ) ﺑﻪ ﺷﺶ ﺩﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯿﺸﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻭﻝ ﺣﻖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾﮕﺎﻥ ﺁﯾﯿﻦ ﻣﺎﻧﯽ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺑﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺯﯾﺮ ﻧﻮﺭ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﻇﻠﻤﺖ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻦ ﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﺷﺮﺍﺏ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﮐﺘﺎﺏ ﺩﯾﻨﯽ ﻣﺎﻧﯽ ﺍﺭﮊﻧﮓ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ، ﺍﺭﮊﻧﮓ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﭘﯿﺮﻭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﺍﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺣﺪﯼ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﻧﺪ .
ﻣﺎﻧﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺷﺎﻫﭙﻮﺭ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺭﺍﻩ ﯾﺎﻓﺖ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﺑﺴﺰﺍﯾﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ ، محبوبيت و آموزه های ﺧﺸﻢ ﻣﻮﺑﺪﺍﻥ ﺯﺭﺗﺸﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺨﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻼﺵ ﻫﺎﯼ ﮐﺮﺗﯿﺮ ﻣﻮﺑﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺳﺮ ﺁﺧﺮ ﺩﯾﻦ ﻣﺎﻧﯽ ﻧﺰﺩ ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎﻥ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺩﻭﻡ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﮔﺮﺩﯾﺪ .
ﺑﺎ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺎﻧﯽ ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﻭﯼ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺘﻮﺍﺭﯼ ﺷﺪﻧﺪ .
ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﺎﻡ ﻣﺎﻧﯽ ﺻﻮﺭﺗﮕﺮ ﺩﺭ ﻟﯿﺴﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺰﺍﺭﺍﻥ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
این هم یک صفحه از کتاب او(ارژنگ مانوی) با خط زیبای سغدی و تصویری از آهنگ سازان و رامشگران.
.
.
.
( ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ، ﺟﻠﺪ ۲ ، ﺑﺨﺶ ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﻭ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﻧﯽ )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر